Mijn weg naar De Sensorische Beweegtuin

Onrust, overprikkeling, ongemak, het zijn ervaringen die voor mij al vroeg begonnen. Als middelste kind van drie, geboren binnen vier jaar tijd, vond ik het leven niet altijd makkelijk te volgen. Mijn start op deze wereld was letterlijk stormachtig: na de geboorte van mijn zus bereidde mijn moeder zich voor op opnieuw een zware bevalling. Maar ik kwam onverwacht snel (binnen drie uur) ter wereld. Een zogenaamde “stortbevalling”.

In de jaren ‘80 werd er nog weinig gesproken over het belang van het gouden uur na de geboorte. Ik werd al snel in een wiegje gelegd, maar door de haastige geboorte lag er nog geen kruikje klaar. Ik raakte onderkoeld. Gelukkig kon ik daarna bij mijn moeder opwarmen, maar dat eerste moment  koud, alleen, op zoek naar veiligheid is mijn eerste indruk van de wereld geweest.

Dat stelt misschien niet veel voor, dacht ik jarenlang. Maar nu weet ik: dat was mijn eerste moment van overleven.

Altijd net te veel

Als kind ontwikkelde ik me vlot, vooral in taal en spraak. Maar mijn lijf gaf vaak signalen die ik toen nog niet begreep: buikkrampjes, moeite met fruit eten, overgevoeligheid voor drukte. Als ik naar bed ging wiegde ik mezelf letterlijk in slaap door heen en weer te schommelen. Mijn broer en zus waren allebei luid aanwezig ik voelde me regelmatig overspoeld en niet gehoord.

In de klas kon ik me moeilijk concentreren. Ik was snel afgeleid, onrustig, dromerig. Buiten spelen ging me beter af dan stilzitten en luisteren. Veel schoolstof gleed aan me voorbij. Thuis lezen of huiswerk maken? Geen succes. Maar ik was nu eenmaal niet op mijn mondje gevallen, dus wist ik er altijd wel een slimme draai aan te geven.

Pas nu, met de kennis van reflexintegratie, prikkelverwerking en onbegrepen gedrag, begrijp ik mezelf beter.

De omkering

Op mijn zestiende kreeg ik een vaste relatie. Gek genoeg of misschien juist niet voelde ik me vanaf dat moment rustiger. Veiliger. En ineens ging school me makkelijker af. Ik vond mijn ritme. Vanuit het MBO ging ik door naar het HBO en uiteindelijk vond ik een plek in de sportwereld.

Mijn partner en ik zijn nog altijd samen, inmiddels ouders van twee prachtige jongens. Maar de komst van ons eerste kind bracht opnieuw alles in beweging. Mijn partner verloor zijn gevoel van veiligheid en raakte in een depressie. De rollen draaiden om. Ik probeerde hem te ondersteunen, werkte meer dan 40 uur per week, terwijl onze zoon nog geen twee was, opnieuw in de stand overleven.

De eerste zaadjes

De wens voor een tweede kind kwam bij ons samen met een belofte: meer ruimte voor onszelf en onze groei. Op de eerste dag van mijn zwangerschapsverlof schreef ik me in voor de opleiding tot leefstijlcoach. Onze jongste zoon was vier maanden oud toen ik begon.

Tijdens een van de eerste lessen sprak professor Jaap Seidell over de eerste 1000 dagen en de invloed daarvan op de ontwikkeling van ons als mens en onze organen. Het was de derde keer dat die term mij onder ogen kwam en nu bleef hij hangen.

Even later ging een les over gedragsverandering. De conclusie: blijvende verandering komt vaak voort uit grote life events. Bij mij viel alles samen. De inzichten, de ervaring, de behoefte om iets te betekenen. Een tweede zaadje werd gepland.

Mijn missie: anders kijken, anders begeleiden

In september 2023 startte ik met de opleiding tot 1000-dagen coach. Wat ik daar leerde, kon ik thuis meteen toepassen. Onze jongste was bijna één jaar. Alles wat ik leerde, voelde zó logisch. Ik dacht: dit zou iedere ouder moeten weten.

Zo ontstond het idee voor De Sensorische Beweegtuin. Niet als theorie op papier, maar als ervaringsplek. Waar kinderen vrij mogen bewegen, voelen en ontdekken. Waar ouders leren kijken naar het gedrag van hun kind en daarachter. Waar verbinding en vertrouwen groeien, in plaats van spanning en sturing. Vanuit rust, op maat voor het jonge kind.

Vanuit mijn verhaal, voor jouw verhaal

Ik deel dit verhaal niet zomaar. Ik deel het omdat ik geloof dat ieder kind en iedere ouder het verdient om begrepen te worden. Om in alle rust te mogen ontwikkelen. Om niet te hoeven overleven, maar te kunnen bloeien. Vanuit vertrouwen, veiligheid en warmte.

Dat is mijn missie, mijn vuurtje. En dat is waarom De Sensorische Beweegtuin bestaat.

#1000dagen #leefstijlcoach #ontwikkeling #persoonlijkverhaal #missie #prikkelverwerking


Wil je meer weten over de 1000-dagen aanpak, sensorische prikkelverwerking of De Sensorische Beweegtuin? Neem gerust contact met me op, ik luister graag naar jouw verhaal.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *